Doorreis & valley of fire state park
Nog een beetje last van de jetlag, om 5.30 lag ik klaar wakker naar het plafond te staren. Pas om 12.00 konden we de auto ophalen, dus wat nu? Uiteindelijk maar een karig ontbijtje gegeten bestaande uit een bagel cream cheese en fruit (!). Daarna even alle maps gedownload van Las Vegas tot Utah en uiteindelijk dan maar vroeg met de Uber richting de car rental. Altijd een gedoe en een kleine strijd met degene achter de balie. Met tegenzin betaalde we dan toch maar de “state tax” van 10% en dan konden we eindelijk onze auto ophalen. Een Nissan Versa hadden we gehuurd maar er werd ons verteld dat deze er niet was. Of we een gratis ‘luxury upgrade’ wilde. Vooruit dan maar, nog geen 10 minuten later zaten we in een bakbeest van een SUV. Het tegenovergestelde van de kleine bescheiden auto die we gehuurd hadden. Maar goed we blenden nu goed in met de Amerikanen.
Isabelle mocht het spits afbijten. Op haar verzoek dwars door Vegas heen om de zogenaamd wereldbekende pawn shop te zien van het programma pawn stars. Ik heb dit heel veel met Tarik gekeken dus het was eigenlijk wel grappig om even binnen een kijkje te nemen en een foto te maken buiten.
Daarna begon de echte rit richting de Valley of Fire. Een state park in Nevada, kenmerkend door de rode rots formaties. Het was echt een ontzette gaaf park. Weer anders dan de parken die ik in het verleden al eens had gezien. Elke bocht die we omgingen was weer iets nieuw moois te zien. Uiteindelijk zijn we de hele scenic route afgereden en overal waar het leuk was hebben we foto’s staan maken. We hebben echt ons ogen uit gekeken!
Na het park vervolgde onze weg naar St. George. Boodschappen doen, geld pinnen en tanken was nodig. Na een hele overprikkelende Walmart en een auto vol met plastic zakjes met daarin boodschappen konden we dan eindelijk naar onze accommodatie voor aankomende week. Eenmaal in Utah versprong de klok met een uur, opeens een uur later kwamen we daarom in het pikkedonker aan op de plek waar de accommodatie moest zijn. Twijfelend klopte we uiteindelijk bij het huis aan waarvan we dachten onze slaapplek te zijn. Gelukkig was dit inderdaad het geval, je weet het maar nooit met Amerikanen en tresspassing… Het is een super groot huis wat we delen met 2 andere koppels.
Om 22.00 zaten we dan eindelijk aan tafel met een snelle pasta. Ik ben heel benieuwd hoe het er in de omgeving uitziet overdag, het uitzicht vanaf het balkon beloofd veel goeds. Vandaag was echt heel leuk, maar ook vrij vermoeiend. Morgen misschien maar wat rustiger aan…