Acatenango
Om 5.30 zou de wekker gaan, maar vanaf 4.30 lag ik al klaar wakker. We werden om 6.00 verwacht bij Ox Expeditions, het bedrijf waarmee we de tour zouden doen. We hadden gister dus al een briefing gehad waarbij we de groep leerde kennen, nu gingen we eerst met z’n allen ontbijten. Een flink heftig ontbijt voor 7.00 maar goed we zouden de energie absoluut nodig hebben. Daarna moesten we 45 minuten in de bus zitten tot La Soledad. Het beginpunt van ons avontuur. Iets voor negenen begonnen we dan eindelijk met de hike. Het eerste stuk was echt pittig, door het losse grind stijl naar boven in de brandende zon die ook om 9.00 al heel warm is. Na 20 minuten omhoog ploeteren hadden we een korte pauze. Gelukkig zaten wij telkens best wel vooraan in de groep dus waren onze pauzes was langer. Echt druipend van het zweet kwam de hele groep aan. Achteraf gezien was dit een van de zwaarste stukken omhoog, gelukkig. Daarna was het een stuk door de maisvelden lopen. Mooie uitzichten en best wel goed te doen. Het grootste stuk was door ‘Cloud Forest’. Best wel beschut van de zon, maar wel steil omhoog. Het tempo was gelukkig prima dus het was goed vol te houden. Uiteindelijk kwamen we rond half 1 aan bij de lunch plek. Een dubieus broodje probeerde we toch maar naar binnen te werken, nogmaals de energie was zeker weten nodig.
Vanaf de lunch plek was het nog zo’n 2 uur naar het basiskamp. Dit stuk was wel weer in de zon maar wat vlakker. Het basiskamp bestond uit een gemeenschappelijk overdekt gedeelte waar we zouden eten, een kampvuur en kleine hutjes. Met 5 meiden hebben we een hutje gedeeld. Eenmaal op het kamp verwachtte we eigenlijk een mooi uitzicht… door de enorme wolken die ons de hoge temperaturen hebben bespaard was het uitzicht alleen niet te zien…
Fuego
Om 16.00 werd er gevraagd; wie gaan er mee de volgende vulkaan beklimmen. Dit is vulkaan Fuego, een super actieve vulkaan. Isabelle en ik gaven ons natuurlijk op en we gingen even na 4 opweg. We moesten eerst een heel stuk naar beneden, Acatenango weer zo goed als af. Daarna Fuego op klimmen, man dit was intens na al 5 uur omhoog gelopen te hebben. Maar dit was het zo waard. We waren de eerste groep dus we hebben zo veel gave filmpjes en foto’s kunnen maken. En dan het moment waar we op wachten; de zonsondergang en het uitbarsten van vulkaan Fuego. En of die uitbarstte!! De tour guide zei dat we echt een 8/10 uitbarsting hebben gezien, zo vet!!
Na anderhalf uur was het tijd om weer terug naar het basiskamp te lopen. In het pikkedonker… We hadden allemaal een hoofdlamp, dit was ook echt broodnodig want het steile stuk wat we net naar boven moesten lopen moest nu naar beneden afgelegd worden. Erger nog toen we eenmaal beneden waren moesten we nog ruim een uur naar boven wandelen… Het was pittig maar opzich prima te doen.
Eenmaal aangekomen hebben we lekker gegeten, marshmallows geroosterd en heerlijk wijn gedronken uit pak :). Daarna werd de vraag gesteld, wie willen er morgenochtend mee naar de summit (tip van Acatenango) voor de sunrise? Ohja, we gaan om 3.30 weg en het is zwaarder dan we net gedaan hebben. Jessica (een Amerikaans meisje) en ik zeiden gelijk dat wij wel zouden gaan.
Sunrise summit
Na een helse nacht (of paar uur eigenlijk) werden we gewekt voor de summit. Uiteindelijk besloot Isabelle ook om mee te gaan! Met maar 6 van de 30 mensen gingen we uiteindelijk op weg. Mijn hemel, de eerste 10 minuten dacht ik echt hoe kom ik ooit boven. Elke stap die je omhoog zetten gleed je vervolgens over het grind weer naar beneden… Na ruim anderhalf uur bikkelen kwamen we bij gave uitzichtpunten waar we het eerste licht zagen. Echt thank god was de bewolking redelijk opgeklaard, dus we hebben echt een geweldige zonsopkomst gezien. Eenmaal boven was ik echt zo trots, na ruim 10 uur lopen van de dag ervoor ook nog deze vulkaan beklommen.
Binnen 25 minuten stonden we weer beneden, door het grind kan je echt een soort glijdend naar beneden. De rest van het kamp was al wakker en tot onze verblijding hadden we nu ook daadwerkelijk het beloofde uitzicht vanaf het kamp. Bananenbrood als ontbijt was meer dan welkom en toen moesten we onze rugzakken gaan inpakken voor de tocht naar beneden. Nog eens 2,5 uur afdalen… We hadden een andere weg terug, het neveloerwoud was echt super mooi dus dit was een goede motivatie om door te lopen. Eenmaal bijna beneden was wederom het laatste stuk het ergste, we waren al helemaal vies van het stof en de aarde die overal opwaait. Maar dit was nog 10 keer erger na de afdaling. Ik heb me werkelijk nog nooit zo vies gevoeld haha.
Binnen 25 minuten stonden we weer beneden, door het grind kan je echt een soort glijdend naar beneden. De rest van het kamp was al wakker en tot onze verblijding hadden we nu ook daadwerkelijk het beloofde uitzicht vanaf het kamp. Bananenbrood als ontbijt was meer dan welkom en toen moesten we onze rugzakken gaan inpakken voor de tocht naar beneden. Nog eens 2,5 uur afdalen… We hadden een andere weg terug, het neveloerwoud was echt super mooi dus dit was een goede motivatie om door te lopen. Eenmaal bijna beneden was wederom het laatste stuk het ergste, we waren al helemaal vies van het stof en de aarde die overal opwaait. Maar dit was nog 10 keer erger na de afdaling. Ik heb me werkelijk nog nooit zo vies gevoeld haha.
Mooie kleuren in Guatemala!
WAUW zo bijzonder dit en wat een bikkels zijn jullie, het klinkt echt heftig, maar de foto’s zeggen alles eigenlijk, geweldig!
ik heb dit hele stuk echt gelezen met kippenvel! Wat zijn jullie enorm stoer!!! mogen jullie echt trots op zijn
Wat een stoere meiden zijn jullie toch, petje af hoor